Poniżej prezentujemy przegląd najważniejszych pojęć i opis specjalizacji stomatologicznych.
Stomatologia - dziedzina zajmująca się funkcjonowaniem, patologiami i leczeniem zębów, przyzębia, błony śluzowej jamy ustnej, stawu skroniowo-żuchwowego człowieka. Tytuł lekarza stomatologa w Polsce uzyskuje się po 5 latach studiów, odbyciu stażu podyplomowego i zdaniu Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego (LDEP).
Pedodoncja (stomatologia dziecięcięca) - specjalizacja stomatologiczna wyodrębniona z powodu odrębności budowy zębów i całego układu stomatognatycznego w okresie rozwojowym dzieci.
Pedodoncja zajmuje się takimi zagadnieniami, jak:
- ząbkowanie i zaburzenia ząbkowanie,
- leczenie zębów mlecznych,
- leczenie zębów stałych niedojrzałych,
- leczenie chorób błony śluzowej u dzieci,
- profilaktyka próchnicy, chorób błony śluzowej i wad zgryzu u dzieci.
Stomatologia zachowawcza – dział stomatologii poświęcony profilaktyce próchnicy zębów oraz leczeniu już powstałych ubytków próchniczych.
Endodoncja - dyscyplina specjalizująca się w leczeniu kanałowym zębów.
Periodontologia (lub parodontologia) - dziedzina stomatologii zajmująca się profilaktyką i leczeniem chorób przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej.
Protetyka stomatologiczna – dział stomatologii poświęcony odtwarzaniu pierwotnych warunków zgryzowych po utracie zębów naturalnych, lub po ich uszkodzeniu. Do odtworzenia wykorzystuje się uzupełnienie protetyczne. Mogą one być stałe (nie dające się usunąć z ust), lub ruchome (dające się wyjąć z ust).
Do uzupełnień protetycznych ruchomych zalicza się m.in. protezy akrylowe, protezy szkieletowe (na podbudowie metalowej), protezy nylonowe, lub acetalowe, a do stałych m.in. uzupełnienia ceramiczne - korony i mosty (porcelana na podbudowie metalowej lub bezmetalowej-bardziej estetyczne).
Ortodoncja - dziedzina stomatologii zajmująca się profilaktyką i leczeniem wad zgryzu, oraz wad szczękowo-twarzowych u dzieci, młodzieży i dorosłych. Terapia, prowadzona przez ortodontę (lekarz specjalista w tej dziedzinie), wpływa nie tylko na właściwe stosunki międzyzębowe lecz także na proporcje dolnego i środkowego odcinka twarzy, stąd coraz częściej ortodoncja nazywana jest ortopedią szczękową, względnie zachowawczą ortopedią szczękową.